Odezwa w związku z nominacją nowego Biskupa Diecezji Gliwickiej
Drodzy Współbracia w pasterskim posługiwaniu,
Kochani Diecezjanie!
W dniu, w którym Kościół Święty czci wielkiego teologa i świętego Człowieka, którym był św. Tomasz z Akwinu, liturgia kieruje naszą uwagę na wielką tajemnicę nieodzownej wiary, bez której nie będzie nigdy pomyślnego wyniku naszych wysiłków. Przekonał się o tym Abraham, budując swą wiarę w Boga na nadziei wyjścia ze swej rodzinnej ziemi
w Ur Chaldejskim do nowej rzeczywistości (Hbr 11, 1-2. 8-19), jak i Apostołowie, będący rybakami, którzy ogarnięci słabością, podczas burzy nie poradzili sobiemz niebezpieczeństwem i sam Jezus musiał ich ratować (Mk 4,35-41). Taki jest też obraz Kościoła: jeżeli nie będziemy trwać w zawierzeniu Bogu, sami niczego nie osiągniemy.
W takiej atmosferze duchowej ogłoszona dzisiaj, dokładnie w 11. rocznicę mojego ingresu do katedry gliwickiej, decyzja Ojca Świętego Franciszka o mianowaniu nowego Biskupa Gliwickiego, stanowi potwierdzenie ponadczasowej woli samego Jezusa Chrystusa, założyciela Kościoła Świętego, by nieprzerwany łańcuch kolejnych następców Apostołów, także w naszym Kościele partykularnym, zapewniał trwałą opiekę nad wspólnotą wierzących w Niego. Nie może zabraknąć wsłuchiwania się w Jego nadprzyrodzone słowo oraz czerpania ze źródeł łaski poprzez przystępowanie do sakramentów świętych. W określonym momencie, kiedy zgodnie z wymogami prawa kanonicznego osiągnąłem granicę 75 lat życia, Ojciec Święty Franciszek przyjął moją rezygnację z pasterskiego zarządzania diecezją gliwicką,
a dzisiejszą informacją zrealizował podjęte wcześniej decyzje, co dobitnie oznacza przekazanie pasterskiej odpowiedzialności w nowe ręce i nowe serce kochające Kościół.
Z radością podaję do wiadomości całej społeczności naszej diecezji, że decyzją Ojca Świętego Franciszka mianowany został nowy biskup, którym odtąd będzie Ks. Prałat dr Sławomir ODER, dotychczas kapłan diecezji toruńskiej. Urodził się 7 sierpnia 1960 r. w Chełmży. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1978 r. studiował w latach 1978-1983 na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego, uzyskując tytuł magistra ekonomiki handlu zagranicznego. W 1983 r. rozpoczął formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, ukończył ją w Papieskim Wyższym Seminarium Duchownym w Rzymie, a święcenia kapłańskie przyjął 14 maja 1989 r. w Pelplinie. Po święceniach pozostał nadal w Rzymie, zdobywając doktorat obojga praw na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, i wieńcząc studia kursem w Rocie Rzymskiej. Następnie powołany został do pracy w Wikariacie Diecezji Rzymskiej, w latach 1992-1995 jako wicedyrektor biura prawnego, od 1995 r. kanclerz i przewodniczący Trybunału Apelacyjnego, a od 2013 r. pełnił funkcję Wikariusza Sądowego diecezji rzymskiej. Zaangażowany był również jako postulator w procesie o męczeństwie ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego, w procesach o heroiczności cnót Ks. Władysława Korniłowicza i Matki Elżbiety Czackiej, oraz w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym św. Jana Pawła II. Uhonorowany został tytułem prałata papieskiego w 2001 r. Po powrocie do diecezji w 2019 r. został mianowany ojcem duchownym kapłanów, oraz sędzią Sądu Biskupiego Diecezji Toruńskiej. Jest kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej, pełniąc posługę duszpasterską przy parafii Wniebowzięcia NMP w Toruniu.
Wyrażamy wdzięczność Ojcu Świętemu, że diecezję naszą obdarował nowym pasterzem o dużym doświadczeniu kościelnym i szerokich kompetencjach, zdobytymi w Rzymie.
W tej szczególnej chwili dla diecezji, ale także dla mnie osobiście, nominację nowego Biskupa Gliwickiego łączę z wyrażeniem podziękowania dla wszystkich, którzy w czasie mojego posługiwania Ludowi Bożemu naszej gliwickiej diecezji, wspierali mnie na różny sposób w wypełnianiu pasterskiej misji. Nie bez wzruszenia wspominam serdecznie osobę i zasługi mojego poprzednika, pierwszego biskupa utworzonej w 1992 r. diecezji gliwickiej Jana Wieczorka, a także nieżyjącego już biskupa pomocniczego Gerarda Kusza oraz podpierającego mnie aktualnego biskupa pomocniczego Andrzeja Iwaneckiego. Moje szczere podziękowanie niech obejmie grono pracowników centralnych instytucji diecezjalnych z Kurią, Sądem Duchownym, Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym Diecezji Gliwickiej i Opolskiej w Opolu, Konsultorów Diecezjalnych i Rady Kapłańskiej kolejnych kadencji, Księży Dziekanów i Wicedziekanów, nade wszystko zaś wszystkich kapłanów. Wdzięcznie ogarniam obecnych w naszej wspólnocie zakonników, w znacznej części wspierających diecezję w wypełnianiu duszpasterskich obowiązków, a także żeńskie wspólnoty życia konsekrowanego, trwające na modlitwie w naszych intencjach. Nie zapominam o włączających się w nasze wspólne działania władzach samorządowych różnych stopni, a także o rzeszach wiernych, poczuwających się do odpowiedzialności przede wszystkim za katechezę i formację w ramach różnych ruchów i stowarzyszeń kościelnych,
a także sprawy materialne poszczególnych parafii oraz całej diecezji.
Przy tym mam świadomość, że nie we wszystkich zadaniach zdołałem należycie wypełnić moje zobowiązania. Ten ciężar sumienia powierzam Bożemu miłosierdziu ufając, że Pan, który powołał mnie 11 lat temu do służby w naszej diecezji, będzie łagodnym sędzią nade mną.
Żegnając się z Ludem Bożym jako biskup diecezjalny, pokornie zachęcam wszystkich do otoczenia nowego Biskupa otwartością i życzliwością, by każdy z Was ochotnym włączeniem się w realizację wyznaczonych mu zadań, wspomagał nowego Pasterza w przewodzeniu diecezji gliwickiej na dalszych drogach pomnażania dorobku duchowego Kościoła.
O szczegółach przyjęcia święceń biskupich przez Dostojnego Nominata oraz ingresu do katedry gliwickiej poinformuję w późniejszym czasie.
Pozostaję Waszym duchowym dłużnikiem, i trwam z Wami z darem wdzięcznej modlitwy.
Gliwice, dnia 28 stycznia 2023 roku.
+ Jan Kopiec
