Początki miasta związane są z rozwojem górnictwa rud kruszcowych pod koniec XV wieku. W 1526 roku książę opolsko-raciborski Jan II Dobry oraz margrabia Jerzy von Ansbach nadali “Górom Tarnowskim” przywilej wspierający górnictwo, tj. “akt wolności górniczej” oraz prawa miejskie. Pierwszymi kościołami były świątynie świętych Piotra i Pawła oraz świętej Anny. Nieco na zachód od nich wybudowano w 1890 roku ceglany budynek nadleśnictwa, który po I wojnie światowej pełnił funkcję sierocińca. W 1923 roku budynek zakupił proboszcz parafii św. Piotra i Pawła, ks. Michał Lewek z przeznaczeniem na bursę dla chłopców uczących się w tarnogórskich szkołach. W 1928 roku dobudowano kaplicę i pomieszczenia sypialne. W ten sposób powstał tzw. “tarnogórski konwikt”. Kaplicę poświęcił ks. bp Arkadiusz Lisiecki w 1930 roku. Po II wojnie światowej w budynku mieściła się filia katowickiego gimnazjum im. św. Jacka, zaś w latach 1955-1962 siedziba dla kursu wstępnego seminarzystów Śląskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. 5 X 1962 roku powołano przy kaplicy nowy rejon duszpasterski wydzielony z parafii św. Piotra i Pawła. Księgi parafialne zaprowadzono w 1966 roku. 23 IV 1978 roku erygowano parafię p.w. Matki Bożej Królowej Pokoju. Parafia liczy obecnie 7700 wiernych.

Obecny kościół parafialny zbudowano w latach 1991-1999. Jego projektantami są Józef Sage z Tarnowskich Gór i Jan Spyra z Katowic. Pracami przy budowie kierował Henryk Jarmuł przy wsparciu ks. prob. Jana Frysza. Kamień węgielny wmurowano 17 V 1997 roku. Od tego też dnia w kościele sprawowana jest każdego dnia Msza święta. Poświęcenia kościoła dokonał biskup gliwicki Jan Wieczorek 27 XI 1999 roku. Wszystkie prace związane z wystrojem wnętrza zakończono w 2004 roku. Kościół jednonawowy – zaliczający się do współczesnego funkcjonalizmu (tzn. konstrukcja służąca funkcji) – zbudowano na planie kwadratu o długości boku 17 metrów. Krawędzie kwadratu ścięte dwunastometrowymi ścianami z osadzonymi weń wejściach. Bryła kościoła nakryta dwuspadkowym betonowym dachem mocno osadzonym w konstrukcję ścian, tworząca namiotowy kształt od wysokości 9 metrów w najniższym miejscu nawy do wysokości 17 metrów. Wygląd wewnętrzny dachu imituje duże kasetony. Dach kryty blachą miedzianą. W jego szczycie lokarna wpuszczająca światło do wnętrza. Ściany wzniesione z cegły klinkierowej, pozostawione w swojej surowości również we wnętrzu świątyni. W szczycie ściany wkomponowana dzwonnica z trzema dzwonami: Maryja Królowa Pokoju, św. Franciszek i św. Józef. Na jej szczycie trzymetrowy krzyż. Wysokość kościoła od podstawy do szczytu krzyża wynosi 26 metrów. Kościół posiada 420 miejsc siedzących i prawie 1000 miejsc stojących.