Category: Rozważanie

„Nie ubranie zdobi człowieka, ale…”
zob. Mk 9, 2-10

            “Odzienie zaś stało się białe jak światło” – dzisiejsze czytanie mówi nam o tym, że nawet ubranie się zmienia w czasie Przemienienia! To co się dzieje z osobą Jezusa, ma wpływ nawet na Jego szatę, ubrania; z tego wynika, że to naprawdę nie szata zdobi człowieka ale człowiek szatę.
PS. A tak w ogóle, to jak ktoś ochrzczony, to znaczy, że też taką białą szatę dostał, taką samą jak miał Pan Jezus; a co więcej, może sobie przez ten świat, mocą Chrztu wyrażonego w tej białej szacie, wesoło iść, maszerować, wędrować i zmartwychwstawać!

Dzisiejsze czytania mówią o 3 “odsłonach” (etapach, dynamikach) życia duchowego:

A) tutaj cała inicjatywa należy do Pana: ukazuje się w śnie jak Salomonowi, pozwala znaleźć skarb w polu – to taki czas, kiedy zdarzają się nam Boże niespodzianki, Pan nas obdarowuje i ma się pewność, że to On nas szuka;

B) wiemy czego szukamy – zasmakowaliśmy już bliskości Pana, wiemy, która perła jest najcenniejsza i tylko jej szukamy; podejmujemy wysiłek i jesteśmy w stanie zaryzykować wszystko, wydaje się, że teraz to my Go szukamy;

C) wiemy czego szukamy, podejmujemy się poszukiwań, ale teraz przychodzi z trudem znalezienie “dobrej ryby” wśród wielu trudności, przeciwności, mamy wrażenie, że już nie jest tak łatwo i coś nie funkcjonuje – to czas, gdy Bóg jest cały czas z nami i pracuje nad naszą dojrzałością.

Najczęściej nasze życie to nieustanne ABCABCCCAABBCABABB – mix. Warto pamiętać, że nawet jeśli wydaje się nam, że coś nam nie wychodzi (C), to Bóg i w tym pracuje dla naszego dobra.

„Dziwna kucharka”

zob. Mt 13,24-43

W przypowieści o zaczynie czegoś na pierwszy rzut oka brakuje. Nie ma w nim opisu wyrabiania ciasta, nie mówi się też nic o dodaniu wody. Kobieta wkłada zaczyn w mąkę i tyle. Podobną dynamikę mają pozostałe dwa obrazy: w przypowieści o chwaście zakazuje się wyrywania chwastów, w przypowieści o ziarnku gorczycy nie mówi się nic o podlewaniu, o nawożeniu.
Bóg nadaje bieg sprawom, rozpoczyna procesy, czeka cierpliwie na to, aż nadejdą żniwa, aż się wszystko zakwasi…; nie interweniuje w trakcie procesów, nie ulepsza, nie przyspiesza… – jest w tym jakaś wielka nadzieja: jeśli nie od razu widzę efekty moich starań, to jeszcze nic nie znaczy – Bóg nie przyspiesza, nie ulepsza… niektóre dobre owoce rosną powoli jak drzewa, potrzebują czasu jak ciasto…

„Siewca”

zob. Mt 13,1-9

            Gdyby przypowieści o siewcy słuchał jakiś doświadczony, ale nie znający Ewangelii, rolnik pewnie irytowałby się mówiąc: „no, co to za siewca? Co to za siewca, który sypie ziarno wszędzie, dosłownie, gdzie popadnie?”

            Panie Jezu, najhojniejszy, przeobfity siewco, otwieraj nas na Twoje łaski! Uwielbiamy Cię!   

Jezus, zaprasza dzisiaj do siebie wszystkich zmęczonych i wyczerpanych (oj, jak potrzeba odpoczynku!). Nie zaprasza nas jednak do zawieszenia broni i do lekkiego treningu plastikową sztangą, ale zaprasza pod swoje jarzmo, które jest co najmniej dziwne, bo raz że lekkie, a dwa, że ma smak, jest słodkie.

            Gdy już nie ma sił i wszystko wydaje się gorzkie, kwaśne i za słone, i gdy w takiej sytuacji z pokorą uznajemy, że sami nie damy rady, to szybko odkryjemy, że jarzma naszego życia nie musimy dźwigać sami – On naprawdę chcę nam pomóc!

Inwestycja w wodę”
zob. Mt 10, 37-42

            Gościnność to jeden z najsilniejszych środków wybuchowych: kto otwiera drzwi swojego domu, będzie w stanie zdetonować bramy Nieba. Pan Jezus mówiąc dzisiaj o gościnności i o przyjmowaniu innych pokazuje głębię gestów gościnności – przyjąć ucznia to przyjąć Jego samego, przyjąć Jego samego, to przyjąć Ojca, który jest w niebie; innymi słowy – gość w dom, Bóg w dom. Inwestycja w wodę, nawet ta najmniejsza, w jedną szklankę świeżej wody, może się okazać najbardziej rentowną inwestycją życia.

„śmierć – życie”
zob. Mt 10,26-33

Tam gdzie strach – o to co ludzie powiedzą, o zdrowie, o cokolwiek – tam pojawia się paraliż, bezproduktywność, brak zapału. Na przeciwnym biegunie jest odwaga, zbudowana na zaufaniu Panu Bogu, zbudowana na “powierzeniu Bogu swoich spraw”. Z jednej strony królestwo grzechu, śmierci, strachu przed nią i przed wszystkimi codziennymi jej odmianami i wersjami; z drugiej strony królestwo łaski, daru Bożego, zmartwychwstania, życia i wszystkich codziennych jego odmian i wersji – Pan Jezus zaprasza dzisiaj każdego z nas do pozostania w tym drugim.

„Żniwa”

zob. Mt 9, 36 – 10, 8

            Warto zastanowić się, jakie narzędzia zabiera się na żniwa, gdy zbiory mają dotyczyć ludzi a nie zboża?          
            Zabiera się nie sierp, ale: uzdrawianie chorych, wskrzeszanie umarłych, oczyszczanie trędowatych i wypędzanie złych duchów – jednym słowem służbę.            
            A jak wyglądają same żniwa? Żniwa są tam, gdzie na rany, choroby i słabości jest wylewany olej miłosierdzia, dobroci, troski, zrozumienia, przyprawiony radością i okraszony nadzieją; smakujący Prawdą o tym, że miłość Boga jest zawsze większa. Największa!

Mateusz najprawdopodobniej był bardzo bogaty, zatem zostawienie wszystkiego, by chodzić z Jezusem, wiązało się z radykalną zmianą – z człowieka, który bez problemu mógł spełniać swoje zachcianki stawał się kimś, kto odtąd będzie dzielił siedem chlebów i parę rybek na trzynastu. Co było (co jest?!) w spojrzeniu Jezusa, że Mateusz po prostu wstał i poszedł za Nim?… Panie Jezu, którego spojrzenie przywraca życie, uwielbiamy Cię!

            „Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi” – gdy zaczynamy Eucharystię to możemy naszą wiarę w Trójcę Świętą opowiedzieć tymi słowami, wziętymi z 2 listu św. Pawła do Koryntian. Miłość, Łaska i Dar Jedności – w taki sposób Trójca Święta działa w naszym życiu i w historii. Wszystko zaczyna się od Miłości Ojca, i do tej Miłości Ojca wraca, dzięki Łasce, w Jedności – wszystko inne: podziały, kłótnie, niepokoje… po prostu nie przetrwa.

Uwielbiamy Cię, życiodajna Trójco!