Parafia Matki Bożej Królowej Pokoju
w Tarnowskich Górach
„Pan czasu”
zob. Mk 1, 29-39
Pewnie część tych, którzy szukali Jezusa (“wszyscy Cię szukają”), ostatecznie się z Nim rozminęli. Ale Bóg ma swój zegarek, swój czas, swoje plany. Może wydaje się nam, że Jezus nie zdążył z tym czy z tamtym, może zbyt zwleka – ale On wszystko robi na czas, na swój czas, to znaczy w najlepszym momencie: w momencie, który przyniesie nam najwięcej korzyści.
„Lew i Baranek”
zob. Mk 1, 21-28
Znawcy Biblii zauważają, że słowo użyte dzisiaj przez Pana Jezusa, przy pomocy którego każe On zamilknąć demonowi, prawdopodobnie do eleganckich nie należało. Mogło zabrzmieć w uszach współczesnych Jezusowi tak, jak w naszych uszach brzmi „zamknij się”, „siedź cicho”. Mocne. Za mocne? Nie! Bo naszym Bogiem jest Lew i Baranek – Bóg pełen paradoksów. Którego moc nie jest w mocy fizycznej, ale w sile miłości.
Jezu, Lwie i Baranku. Uwielbiamy Cię!
„Aktualizacja systemu”
zob. Mk 1,14-20
Jezus, widząc Jakuba i Jana, nie zatrzymuje się po to, aby pomóc im w naprawie sieci. Zamiast pomocy przy naprawianiu sieci, oferuje aktualizację systemu i nową wersję oprogramowania – od teraz będą łowić ludzi, sieciami Ewangelii. Powołanie, wezwanie, misja, służba (coś, do czego Pan Jezus zaprasza codziennie każdego z nas) – nie jest po to, aby naprawić to co nie działa; jest zaproszeniem do odkrycia czegoś więcej, do spojrzenia na świat inaczej, Bożymi oczami.
„Waga Słowa”
Liturgia ostatniej Niedzieli porównywała Słowo do ulewy i śniegu, które nie wracają do nieba, póki nie użyźnią ziemi; dzisiejsze Słowo mówi o tym, że Samuel nie pozwalał upaść na ziemię żadnemu Słowu Pana, tzn. że przechowywał je w sercu – Słowo ma zatem jakąś swoją wagę; gdy spada na glebę serca rodzi chleb, życie i nadzieję. Słowo Jana Chrzciciela, o którym mówi dzisiejsza liturgia, ma większą wagę niż on sam – Jan wskazuje na Jezusa, Baranka Bożego i… natychmiast traci dwóch swoich uczniów! A ile ważą moje słowa, wypowiedziane w tym tygodniu?
„Salon piękności”
zob. Mk 1, 7-11
Jan mówi dzisiaj w Ewangelii, że Jezus będzie nas chrzcił Duchem Świętym, czyli że czeka nas takie zanurzenie i “nasączenie”, którego skutkiem jest wiara, nadzieja i miłość. A Św. Efrem w jednym z hymnów mówi, że po chrzcie stajemy się “krewnymi” Ducha Świętego, który sprawia, że stajemy się piękni. Tak sobie myślę, że gdyby do listy zabiegów proponowanych w salonach piękności dołożyć “pogłębianie zrozumienia/zachwycanie się własnym Chrztem”, to efekty byłyby… nieziemskie!
„Pierwsze adwentowe zadanie”
zob. Mk 13, 33-37
Być uważnym i czuwać – oto pierwsze zadania Pana Boga na tegoroczny Adwent. Święty Beda Czcigodny przypomina, że czuwanie jest dwukierunkowe, z jednej strony trzeba pilnować, żeby nic złego się nie przyczepiło, z drugiej – nie pozwolić, żeby uciekło lub przeszło obok to co dobre: “Czuwajcie – nakazał to nam wszystkim, abyśmy nieustannie strzegli drzwi serc naszych, aby dawny nieprzyjaciel nie wdarł się do nich przez złe rady. […] Czuwa ten, kto trzyma oczy umysłu otwarte na prawdziwe światło; czuwa ten, kto zachowuje czynem to, w co uwierzył; czuwa, kto odrzucił od siebie ciemności, gnuśność i zaniedbania”. Idę pomyśleć, jak przełożyć te wskazówki na praktykę pierwszego tygodnia Adwentu.
„Miłość ci wszystko… wyleczy”
zob. Mt 25, 31-46
Okazuje się, że Bóg nie zapyta w dniu sądu: miałeś łatwe dzieciństwo, fajną robotę, znośne dzieci, żyłeś w spokojnych czasach?
Zapyta: czy kochałeś? Z takimi malutkimi możliwościami, w takich trudnych warunkach, wśród tak irytujących ludzi, czy uczyniłeś dobro temu nieważnemu człowieczkowi obok ciebie?
Zapyta tak nie dlatego, że go nie interesują bolesne wspomnienia z dzieciństwa, czy inne trudności, ale dlatego, że lekarstwem na to i na wszystko w tym świecie jest miłość.
„Pięć dwa jeden, start!”
zob. Mt 25,14-30
W talentach z dzisiejszej Ewangelii można widzieć symbole różnych rzeczywistości. Niech przemówią wielcy:
ale czynnikiem decydującym o powodzeniu jest zaangażowanie lub jego brak – oby nam się chciało chcieć!
„Dla kogo nie śpię?”
zob. Mt 25, 1-13
Mądrość, z pierwszego dzisiejszego czytania, zaprasza do czuwania wczesnym rankiem, a przypowieść o 10 pannach zaprasza do czuwania w godzinach nocnych – czyżby nikt nie przewidział czasu na spanie? W tych zaproszeniach kryje się nie tylko pytanie Pana Boga o ilość snu dziennie, ale przede wszystkim pytanie o powód czuwania – jeśli nie śpię, to dla kogo? Dla czego? W co inwestuję czas czuwania?
„Prościej, plis”
zob. Mt 23, 1-12
Przyznam, że miło jest czytać słowa Jezusa, w których tak bardzo obnaża obłudę tych wszystkich faryzeuszów wokół. W końcu! Należało im się! Po chwili… przełykam ślinę i uświadamiam sobie, że skoro mówi On dzisiaj takie słowa, to w sumie do mnie i o mnie mówi. Na szczęście znam Go na tyle, że wiem, że nie mówi tego, bo nie ma humoru i chce mi dokuczyć, ale dlatego, że ostatnio nieco przekombinowuję w moim patrzeniu na świat. I na siebie samego. Jezus przychodzi dzisiaj z uwalniającą oczywistością, że przecież im prościej tym lepiej. Panie Jezu, dzięki!