Category: Rozważanie

„Ręce i uszy”
por. J 10, 27-30
Boża owca charakteryzuje się tym, że słucha. I tym, że daje się pochwycić. Oto ćwiczenie na dziś: usiąść na chwilę, w ciszy, i zasłuchać się własnymi uszami w tę dzisiejszą niesamowitą Ewangelię o rękach, z których nikt nas nie wyrwie!

            To jest najlepsza opowieść świata: Jezus zmartwychwstał! Ale to jeszcze nic, jest jeszcze coś: On jest całkowicie normalny, przygotowuje uczniom ryby na grillu! Dzisiejsza Ewangelia jest między innymi o tym, że siły zmartwychwstania nie da się uwięzić tylko i wyłącznie w niedzielnym uczestnictwie w Eucharystii – jeśli nie widać jej w normalnych sprawach, to znaczy, że trza chyba Święta powtórzyć 🙂

            Panie Jezu, uwielbiamy Cię z darze Twojego zmartwychwstania! Prosimy Cię, niech ten najcudniejszy dar przenika wszystkie chwile naszego życia! Amen.   

Przestań się lękać! – to wezwanie z drugiego czytania jest nie tylko do Jana, ono jest i do mnie i do Ciebie! Skoro Zmartwychwstanie i Zesłanie Ducha Świętego przemieniło Piotra z kogoś, kto się zapiera w kogoś, którego sam tylko cień uzdrawia chorych, to ma moc przemienić i nasze przestraszone serca, które tłumaczą się i boją, że się nie nadają, że za dużo grzechów, że to, że tamto. Dzisiejsza niedziela jest o tym, że wszystkie te tłumaczenia należy o kant stołu rozbić, zakasać rękawy, przyjąć Boże miłosierdzie i Bożą moc, i już!

Kamieniem czy przebaczeniem? (J 8, 1-11)
Wybór jest prosty: albo rozwiązuję problemy kamieniami, albo przebaczeniem. Naturalny odruch to sięgnąć po kamień, zdemolować znienawidzone osoby. Ale gdy odkrywam, że Chrzest włączył mnie w Chrystusa i mam możliwość życia tak jak On, to z czasem, powolutku, zaczyna udawać się sięgnąć po przebaczenie, po nadzieję, po spojrzenie, którym widzę w sobie i w innych nie tylko błąd, ale i piękno.

Reakcje Ojca z przypowieści o Synu Marnotrawnym opisują czasowniki: „ujrzał”, „wzruszył się”, „wybiegł”, „rzucił się”, „ucałował”. Potem jeszcze organizuje ucztę radości. Niezwykła aktywność! Dzięki tej przypowieści zaglądamy do wnętrza Bożego serca. Boża miłość jest wierna, gotowa do przebaczenia, pełna ciepła, radująca się ocalonym z upadku. Dopiero w tym miejscu, w ramionach Ojca, syn doszedł do siebie, odzyskał poczucie przynależności, godność syna, uwolnienie od brzemienia winy. Wszyscy potrzebujemy najbardziej… Bożego przebaczenia. Czemu szukamy daleko tego, co jest tak blisko?

Dzisiaj w Ewangelii Jezus nawiązuje do dwóch wydarzeń, którymi prawdopodobnie żyła w tamtym czasie cała tamtejsza okolica. Mówi o Galilejczykach, którzy zginęli z rąk okrutnego Piłata i o śmierci osiemnastu mieszkańców Jerozolimy. Poruszające jest to, że Jezus o nich wie. Że Jezus mówi o tych ludziach, którzy poginęli tak, jakby ich dobrze znał (bo tak przecież jest!). Pan Bóg przypomina nam dzisiaj prawdę, że nawet takie dramaty są w rękach Boga. Bo On jest Bogiem bliskim. Bogiem bezwarunkowo kochającym każdego.

„Postawimy trzy namioty” Łk 9,33c
  Jak Piotr w dzisiejszej Ewangelii chcielibyśmy zostać na Górze Przemienienia. Chwilo trwaj, jesteś piękna. Ale tak się nie da. Trzeba pójść także na swoją Golgotę. Podążanie za Jezusem oznacza zgodę na swój krzyż. „Jego słuchajcie” – mówi Bóg. A Jezus wzywa nas do podjęcia swojego życia, zgody na to, że jest ono śmiertelne, narażone na upadki, ból, zdrady, rozczarowania. Namioty owszem, są potrzebne. Namioty spotkania z Bogiem – czyli modlitwa. Dzięki niej można powiedzieć Bogu: „OK, idę dalej, z Tobą, nawet na krzyż”.

„Czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni,
gdzie był kuszony przez diabła”
(Łk 4,2)

            Jezus, zaraz po chrzcie w Jordanie wyrusza na front duchowej walki. Wchodzi w doświadczenie pokusy, solidarny ze wszystkimi kuszonymi, czyli z każdym z nas. Ilekroć jestem kuszony, mogę być pewny, że obok mnie stoi Chrystus, który trzyma mnie mocno za rękę i mówi: „razem damy radę!”

            Panie Jezu, Ty już przeszedłeś, zwyciężyłeś. Niepokonany Mocarzu,

mój Bracie! Uwielbiam Cię!

Oko (Łk 6,41)

„Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku?” Nie widzę dobrze, z powodu belki w moim oku. Pan Jezus oczywiście nie neguje konieczności wzajemnej pomocy w usuwaniu drzazg z oczu sióstr i braci. Leczenie wzroku bliźniego jest rzeczą piękną i konieczną! Ale operacji oka nie może jednak wykonywać ślepy lekarz.

Panie Jezu,  bardzo Cię proszę, uzdrów najpierw mój wzrok!

Wybierz poprawną odpowiedź: A czy B? (zob. Jr 17, 5-8).

Model B) 
Kto? – drzewo zasadzone nad płynącą wodą; cechy charakterystyczne: zainteresowane głębokością – szuka korzeniami wody, wytrwałe – także w roku posuchy nie doznaje niepokoju, nie ucieka.

Model A) 
Kto? – dziki krzak na stepie; cechy charakterystyczne: powierzchowność, zainteresowanie śmiercią, brzydotą, skłonność do izolacji, wybiera miejsca spalone na pustyni!

Model B) – zdolny do widzenia szczęścia w nieszczęściu, błogosławieństwa w biedzie.

Model A) – “nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście”, szuka na powierzchni, w bogactwie, głupkowatej radości, sytości i popularności.

To co, A czy B?